Warto o tym pamiętać - Cmentarz choleryczny w Binarowej
Warto o tym pamiętać - Cmentarz choleryczny w Binarowej.
Na terenie naszej Parafii – powyżej cmentarza, na skraju niewielkiego lasu stoi metalowy krzyż a na pobliskim drzewie zawieszona jest kapliczka. Na krzyżu znajduje się tabliczka z następującym tekstem (zapis oryginalny):
„Tu spoczywają zwłoki mieszkańców naszej parafi i okolic zmarłych na cholerę. Jezu daj im wieczny odpoczynek”.
W tym miejscu byli grzebani zmarli na skutek epidemii. Binarowski Rodak – Jan Wszołek, historyk i profesor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie w 1998 roku wydał książkę pt. „Binarowa Wieś Królewska 1348 – 1948”. Przeczytamy w niej:
„Ciężkie czasy” nadeszły wraz z epidemią cholery zawleczoną w gorlickie w 1831 r. przez uczestników powstania listopadowego. Wówczas to, dla grzebania „dłużej liczby” zmarłych mieszkańców wsi prepozyt szpitala bieckiego przekazał parafii binarowskiej cmentarz choleryczny położony na gruntach szpitalnych, w zamian za użytkowany wygon gromadzki. Przez następne 25 lat różne epidemie dziesiątkowały ludność wsi nasilając się w l. 40-tych. W 1840 r. grasowała w Binarowej cholera, w 1841 - ospa, w 1848-49 jednocześnie: ospa, odra i cholera, na które zmarło we wsi 340 osób. Ostatni nawrót cholery miał miejsce w okresie wojny krymskiej w 1855 r. W Binarowej, jak notuje ks. Molnar, od stycznia do sierpnia pochłonęła 33 osoby.
Lata 40-te (szczególnie 1840-41, 1843-45, 1847-49) były rzeczywiście ciężkie, gdyż razem z epidemiami wieś dotknęły klęski żywiołowe - na przemian, lata suszy i ciągłych opadów deszczu (w 1847 powódź w dorzeczu Ropy), pomór bydła i zaraza ziemniaczana. Być może, Binarowa przeżyła wówczas najcięższą w swej historii klęskę głodu”.
Warto docenić mieszkańców Binarowej, którzy zachowali pamięć o swoich Przodkach, doświadczonych epidemią. Tę pamięć należy także pielęgnować, nie tylko z okazji Dnia Zmarłych i przekazywać ją następnym pokoleniom, z modlitwą: „Jezu daj im wieczny odpoczynek”.
